Oliebollen

’t Zit ‘m in de tijd van het jaar, natuurlijk: Bollentijd. Je snift en snuift in je winkel rond en je pakt ze er feilloos tussenuit: de tassen met de zakken vol oliebollen. Versgebakken, de geur verspreidt zich met gemak de winkel door. Nou ben je toevállig zelf een liefhebber, dus scháámteloos praat je ze de tas uit.
Oliebollen? Heeft ú oliebollen bij u? Ruikt ook altijd zo lekker, hè…van wie heeft u ze…? Oh, van…nou… dat zijn toevallig ook nog eens een keertje de lékkerste óók…
’t Moet al gek gaan wil je dan niet een oliebol aangeboden krijgen.

“Wilt u misschien…” “Nou, ééntje dan. Gráág! Dankuwel.”
En smakelijk nuttig je dan zo’n versgebakken bruinknapperige oliebol. ’t Liefst met een klein beetje poedersuiker. Zó uit het handje. Zoals gezegd: scháámteloos. ’t Kleine meisje, dat samen met haar moeder de winkel binnenkomt, kondigt het zelf al aan: “Wij hebben oliebollen!” “Oh…lékker!” reageer je meteen en je probeert het spelletje uit.
Maar geen kans. “Néé”, zegt ze beslist, “want wij hebben er vier en wij zijn ook met ons vieren!” Nee, dan gaat het niet, natuurlijk… “máár” ga je nog een stukje verder, “…een stukje van jóuw oliebol dan?” Ze trekt een diepe frons. Néé zeggen vindt ze zelf ook niet aardig, maar já zeggen betekent… Dan heeft ze de oplossing gevonden. “Dat kan niet”, zegt ze vastberaden, “want wij gaan ze thuis opeten en dan kan jij niet mee.” Ze schudt haar hoofd met iets van "jammer, maar ja…" ’t Is een ijzersterk argument moet je toegeven. Niks aan te doen. Een uurtje later hólt ze weer naar binnen, zwaaiend met een zakje met twéé oliebollen. “Voor jou”, roept ze stralend, omdat je ze zo lekker vindt!”
Ze is het met je eens dat twéé oliebollen wel erg veel is voor jou alleen…en toevallig lust ze er zelf best nog wel eentje…dus het duurt niet lang of we vegen onze vette vingers af. Zij aan haar zakdoekje en jij aan je sokken. Eerlijk is eerlijk: het was een goed oliebollenjaar.
Uit het verhaal 'Oliebollen' van Arno Guldemond.

Arno Guldemond (1938-2013) was een acteur die in 1979 samen met zijn vrouw Marije een boekwinkel begon in Raalte. Het paar woonde in Broekland. Guldemond deed meer dan boeken verkopen. Hij bracht de vrijheid en openheid van het westen mee naar Salland en hij zorgde ervoor dat de Raaltenaren kennis konden maken met literaire coryfeeën als Bernlef, Nelleke Noordervliet, Joost Zwagerman en Leon de Winter. Die avonden verliepen overigens niet allemaal even succesvol. Een oor- en ooggetuige: “Op een avond was Dirk Ayelt Kooiman te gast, die na de pauze om negen uur zei: ‘U kunt mij nu vragen stellen.’ Op de stilte die viel reageerde hij met: ‘Dit was het dan. Goedenavond!’” Behalve boekhandelaar en kinderboekenschrijver (laten we dat niet vergeten!) was Guldemond uitgever van een reeks kleine boekjes met de titel: Enerverende Episodes uit een Winkel Vol Verhalen. In deel 4 – Bloedstollende Belevenissen Van Een Paar Eerzame Boekverkopers – staat het verhaal Oliebollen.
Arno Guldemond overleed in 2013 in Broekland na een herseninfarct.